Η άνοια τύπου Alzheimer αποτελεί  στο δυτικό κόσμο το συχνότερο τύπο  άνοιας για τα άτομα μεγαλύτερα των 65 ετών, με μεγάλη επίπτωση τόσο στη οικονομική  όσο και στη συναισθηματική  επιβάρυνση των ασθενών και των οικογενειών τους και κατά επέκταση  και στο σύστημα υγείας.

Όπως είναι γνωστό δεν έχει βρεθεί ακόμα η θεραπεία για την άνοια, αν και έχουν γίνει και συνεχίζουν να γίνονται μελέτες με ελπιδοφόρες φαρμακευτικές ουσίες. Όσον αφορά την δυνατότητα πρόληψης , οι βασικές οδηγίες παγκοσμίως εστιάζουν στην μεσογειακή διατροφή , τον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης , της υπερλιπιδαιμίας της παχυσαρκίας  και  του ΣΔ, ενώ μεγάλη σημασία παίζει η αποφυγή του καπνίσματος και η συνεχιζόμενη φυσική δραστηριότητα – γυμναστική σε όλες τις ηλικίες.

Αν  και τα φάρμακα δεν θεραπεύουν τη νόσο , ωστόσο , σύμφωνα με τις παγκόσμιες οδηγίες  χορηγούνται  μόλις μπει η διάγνωση γιατί έχει αποδειχτεί ότι μπορούν να καθυστερήσουν την εξέλιξη της νόσου και να προσφέρουν περισσότερο ποιοτικό και λειτουργικό χρόνο για τους ασθενείς και τις οικογένειες τους.  Τα τελευταία χρονιά γίνεται προσπάθεια από την ιατρική κοινότητα να βρεθούν τρόποι για  όσο κατά το δυνατό  πιο πρώιμη διάγνωση είτε με την κλινική εξέταση ή κυρίως με βιολογικούς δείκτες ( εξετάσεις απεικονιστικές , αίματος , εγκεφαλονωτιαίου υγρού).

Διατροφικοί παράγοντες που έχουν ενδιαφέρον για πρόληψη είναι το ελαιόλαδο, ο κροκός , η αλόη και τα ω5 λιπαρά.

Έτσι είμαστε  ευαισθητοποιημένοι και ερχόμαστε σε επαφή με το γιατρό , όταν ο αγαπημένος μας συγγενής εμφανίζει συμπτώματα όπως να ξεχνάει που τοποθετεί τα πράγματα του, να επαναλαμβάνει ερωτήσεις, να φαίνεται απαθής η αναίτια στενάχωρος , να εμφανίζει διαφορετική συμπεριφορά από τη συνηθισμένη η να δυσκολεύεται σε δραστηριότητες  που κατείχε. Η ιατρική εκτίμηση είναι απαραίτητη για να αποκλειστεί άλλη αίτια – εκτός από εκφυλιστική άνοια- ή να βρεθεί εάν πρόβλημα που μπορεί να θεραπευτεί.

Το τελικό μήνυμα είναι ότι υπάρχουν τρόποι να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση ανάλογα με την βαρύτητα της νόσου και να βοηθήσουμε τόσο τους ασθενείς όσο – και ίσως περισσότερο- τους ανθρώπους που τους φροντίζουν.

Μαζί είμαστε πιο δυνατοί

Ανδριοπούλου Γεωργία