Ο τεχνητός ηλεκτρονικός βηματοδότης παράγει μικρά ηλεκτρικά σήματα- ερεθίσματα σαν το φυσικό βηματοδότη της καρδιάς μας, τα οποία τη διεγείρουν με τη βοήθεια ενός καλωδίου (ηλεκτρόδιο), κάνοντας την έτσι να συστέλλεται και να αντλεί μια ικανοποιητική ποσότητα αίματος στο σώμα.

Γιατί χρειάζεται ο προσωρινός βηματοδότης :

Θεραπεία βραδυκαρδίας  μετά από :

• Τραυματισμό σε διάφορα μέρη του συστήματος αγωγής και βραδυκαρδία μετά από καρδιοχειρουργική επέμβαση.
• Μεταβολικές και ηλεκτρολυτικές διαταραχές (π.χ., υπερκαλιαιμία).
• Υποχρεωτική φαρμακευτική αγωγή που οδηγεί σε βραδυκαρδία (δακτυλίτιδα, β-αναστολείς κ.α.)

 ή και για :

• Προφύλαξη για ασθενείς υψηλού κινδύνου που υποβάλλονται σε εξωκαρδιακά χειρουργεία.
• Άλλες παθήσεις ( όπως νόσος  Lyme , βακτηριακή ενδοκαρδίτιδα) , που μπορούν να προκαλέσουν βλάβη στον φλεβόκομβο ή στο σύστημα αγωγιμότητας και βραδυκαρδία.
• Θεραπεία ταχυαρρυθμιών με υπερκέραση του ρυθμού και της συχνότητας όπως η εμμένουσα κοιλιακή ταχυκαρδία.

Πως τοποθετείται ο βηματοδότης :

 Γίνεται  παρακέντηση μιας φλέβας μεγάλου διαμετρήματος (συνήθως μηριαία φλέβα ή  υποκλείδια φλέβα) με τη χρήση οδηγών συρμάτων, καθετήρων και τελικά  ενός ατραυματικού ηλεκτροδίου με μπαλόνι, το οποίο ακολουθεί την ροή της φλεβικής κυκλοφορίας  και εισάγεται στην δεξιά κοιλία της καρδιάς όπου και σταθεροποιείται στην κορυφή της.

Η μέθοδος είναι ασφαλής όταν εκτελείται από εξειδικευμένο προσωπικό και υπό συνθήκες συνεχούς καρδιακής παρακολούθησης (monitoring) , συνήθως σε μονάδα αυξημένης φροντίδας ( ΜΑΦ).

 

 

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΩΝ.ΨΗΦΟΣ

ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΟΣ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ